Wirówki to przyrządy laboratoryjne służące do oddzielania składników mieszaniny na podstawie ich gęstości i rozmiaru. Działają one na zasadzie siły odśrodkowej, która jest siłą wywieraną na obiekt poruszający się po torze kołowym. Wirując próbki z dużą prędkością, wirówki generują tę siłę, powodując, że gęstsze cząstki przemieszczają się w kierunku zewnętrznej krawędzi obracającego się dysku, podczas gdy lżejsze cząstki pozostają bliżej środka. Wirówka talerzowa to rodzaj wirówki, która składa się z obracającego się talerza lub wirnika. Wirnik jest podzielony na kilka przedziałów lub kanałów, które są wypełnione próbką do oddzielenia. Gdy wirnik się obraca, siła odśrodkowa popycha cząstki w kierunku zewnętrznej krawędzi kanałów, tworząc odrębne warstwy w oparciu o ich gęstość. Gęstsze cząstki osadzają się na dnie kanałów, podczas gdy lżejsze cząstki pozostają bliżej góry. Wirówki talerzowe są powszechnie używane w różnych zastosowaniach naukowych i przemysłowych. Są one szczególnie przydatne do oddzielania cząstek o różnych rozmiarach, na przykład w próbkach krwi, gdzie mogą oddzielać czerwone krwinki, białe krwinki i osocze. Są one również wykorzystywane do oczyszczania białek, oddzielania fragmentów DNA i analizy nanocząstek. Jednym z ograniczeń wirówek talerzowych jest ich ograniczona pojemność. Liczba próbek, które mogą być przetwarzane jednocześnie, zależy od liczby kanałów w wirniku. Dodatkowo, na skuteczność separacji może wpływać rozmiar i gęstość cząstek, a także prędkość i czas trwania procesu wirowania. Należy zachować ostrożność, aby upewnić się, że próbki są prawidłowo załadowane i wyważone, aby uniknąć nierównowagi lub zakłóceń podczas procesu wirowania. Podsumowując, wirówki talerzowe są potężnymi narzędziami do oddzielania składników mieszaniny na podstawie ich gęstości i wielkości. Znajdują one zastosowanie w różnych dziedzinach nauki i przemysłu, ale ich wydajność i skuteczność separacji podlegają pewnym ograniczeniom.